Ευαισθησία και υπερευαισθησία
Αγαπητοί φίλοι,
Αγαπητοί φίλοι,
Πολλά ευαίσθητα άτομα προσπαθώντας να νοιώσουν ασφαλή θωρακίζονται με διάφορες τεχνικές και μεθόδους. Και επειδή ακριβώς τα ευαίσθητα άτομα είναι και πιο ευάλωτα, οι τεχνικές θωράκισης είναι πολύ προχωρημένες.
Αυτή η θωράκιση μπορεί να έχει διάφορες μορφές. Είτε πρόκειται για κλείσιμο στον εαυτό τους, είτε για κυνικό χιούμορ, είτε για αποφυγή της πραγματικότητας μέσω εθιστικών ουσιών ή συνηθειών η θωράκιση αυτή δίνει την ψευδαίσθηση ότι προστατεύει από εξωτερικές απειλές.
Βλέποντας όμως κάποια ντοκιμαντέρ σχετικά με την εξέλιξη της ζωής πάνω στη Γη, κάθε φορά που κάποιο είδος χρειαζόταν να εξελιχτεί έπρεπε να αποβάλλει τη θωράκισή του. Δηλαδή όσα όντα είχαν αναπτύξει μία πανοπλία, είτε δεν κατάφεραν να εξελιχθούν και παρέμειναν σε πρωτόγονη μορφή, είτε απλά εξαφανίστηκαν από τη Γη.
Αυτό που κατάλαβα είναι αν κάποιος θέλει να μεγαλώσει, να ωριμάσει και να εξελιχτεί χρειάζεται να είναι ευάλωτος. Να είναι ανοιχτός στο περιβάλλον του, να σταματήσει να οχυρώνεται.
Πως γίνεται τώρα να είσαι ανοιχτός και ευάλωτος και ταυτόχρονα να νιώθεις ασφαλής, εδώ είναι το μεγαλύτερο μυστικό της ζωής. Και εδώ βρίσκεται η κύρια συμβολή του coaching. Διότι η ανάγκη για θωράκιση δεν είναι η φυσική κατάσταση του ανθρώπου. Προέρχεται από αφύσικα γεγονότα κατά την παιδική ηλικία, κακοποιήσεις, αφύσικα πιστεύω ή προγράμματα, άσχημες φυσικές ή ψυχολογικές συνθήκες.
Και φυσικά τα άτομα με ιδιαίτερη ευαισθησία (HSP) είναι πολύ ευάλωτα σε οτιδήποτε υπάρχει στο περιβάλλον τους.
Εκ πρώτης όψεως αυτό φαίνεται άσχημο και επικίνδυνο αλλά στην πραγματικότητα τα άτομα με ευαισθησία έχουν “σχεδιαστεί” για να εξελιχθούν, να ωριμάσουν και να μεγαλώσουν και γι'αυτό είναι απαραίτητο να βρουν τον δρόμο προς την εσωτερική ασφάλεια ώστε να αποβάλλουν την πάσης φύσεως θωράκιση.
Δεν προσπαθώ να δώσω όλο το νόημα της ύπαρξης μέσα σε ένα μικρό άρθρο, αυτό που προσπαθώ είναι να ταράξω τα νερά σε όσους νομίζουν ότι η αφύσικη ζωή που ζουν είναι ο κανόνας και η ευτυχία είναι η εξαίρεση. Δε θέλω να δώσω απαντήσεις αλλά να ξυπνήσω την περιέργεια σχετικά με το ποιος μπορεί να είναι ένας γεμάτος νόημα τρόπος ύπαρξης και να υπενθυμίσω ότι η χαρά, η ευτυχία και η εξέλιξη δεν είναι απλά δικαίωμα αλλά υποχρέωση προς τον εαυτό μας.
Με αγάπη
Αντώνης
Φοβάμαι πως όχι. Αυτό είναι το πρόβλημα που έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Ξέρω ότι ακούγεται παράλογο αλλά είναι το πιο συνηθισμένο εμπόδιο στον κόσμο που θα βρεις όποτε προσπαθείς να πετύχεις.
Πώς εκδηλώνεται;
Μπορείς να το δεις σε πολλούς ανθρώπους, ακόμα και στον εαυτό σου.
Τώρα, από που προέρχεται αυτός ο φόβος;
Το μεγαλύτερο μέρος του προέρχεται από την ανάγκη για αποδοχή και ασφάλεια.
Φυσικά, μπορείς να με ρωτήσεις, η επιτυχία δεν είναι ο καλύτερος τρόπος για να νοιώσεις ασφαλής και αποδεκτός/ή;
Όχι για τον νου, όχι για τα προγράμματα που τρέχουν στο πίσω μέρος του μυαλού.
Βλέπεις συχνά η εμπειρία για ένα παιδί είναι ότι αν είναι πετυχημένο, ας πούμε στο σχολείο, είναι διαφορετικό, δεν είναι σαν τα άλλα, άρα απομονωμένο.
Αν αποδείξεις ότι είσαι εξυπνότερος από τους γονείς σου αυτοί θα φοβηθούν, δε θα σε καταλάβουν, πάλι θα μείνεις μόνος/η.
Αν πας ψηλά και δε θα είναι κανείς εκεί και αυτό στις περισσότερες περιπτώσεις είναι η πραγματικότητα για τα άτομα του άμεσου περιβάλλοντός σου, άρα μοναξιά και απομόνωση.
Ο νους είναι παντοδύναμος, πιο δυνατός από οτιδήποτε στο σύμπαν. Αν λοιπόν θέλεις πραγματικά να πετύχεις μην υποτιμάς τη δύναμή του. Πάρτη με το μέρος σου.
Όσο και αν λένε ότι χρειάζεται να δουλέψεις σκληρά για να πετύχεις αυτό δεν είναι αλήθεια. Ο μόνος τρόπος να πετύχεις είναι να κατανοήσεις τις σκέψεις σου, να διαβάσεις τον νου σου, να αναγνωρίσεις τον κρυμμένο και προγραμματισμένο σκοπό της ύπαρξής σου, αυτόν που σου προκαλεί φόβο και ενοχή για κάθε καλό και όμορφο πράγμα που πετυχαίνεις.
Ο μόνος τρόπος να πετύχεις είναι να ανοίξεις τα μάτια σου και να δεις τι βρίσκεται εκεί για σένα, αλλά πρώτα πρέπει να μάθεις πως να βλέπεις!
Με αγάπη
Αντώνης
Μία σχέση πρέπει να είναι ζωντανή. Δεν είναι μία ακλόνητη κατασκευή που τη χτίζεις και μένει εκεί για πάντα αναλλοίωτη, χρειάζεται να συμμετέχεις και να τη φροντίζεις.
Θέλω να μιλήσω για αυτούς που τα ξέρουν όλα, που έχουν όλες τις απαντήσεις από την παιδική τους ηλικία και που δικάζουν και καταδικάζουν χωρίς δεύτερη σκέψη.
Για τα άτομα με ιδιαίτερη ευαισθησία είναι σοβαρό πρόβλημα ειδικά σε μικρές ηλικίες όπου εξερευνούν τον κόσμο, θεωρούν τα πάντα ανοιχτά και πιθανά και έχουν την ευκαιρία να δουν τη ζωή από πολλές διαφορετικές γωνίες.
Ο λόγος που αναφέρομαι στην ευφυΐα της σαύρας είναι διότι, όπως είναι γνωστό οι σαύρες και όλα τα πρωτόγονα ζώα γεννιούνται έτοιμα γνωρίζοντας ότι χρειάζεται να γνωρίζουν για τη ζωή. Από την πρώτη στιγμή μπορούν να κινηθούν στον κόσμο.
Στο ανθρώπινο επίπεδο αυτοί που τα ξέρουν όλα, όχι απλά “ξέρουν” να ζουν αλλά καταδικάζουν και απορρίπτουν αυτούς που ψάχνουν για απαντήσεις.
Ένα ευαίσθητο παιδί αν έχει γύρω του άτομα που με την ετοιματζίδικη “απόλυτη γνώση” έχουν αναπτύξει μία ειρωνεία και ένα σαρκασμό, είναι καταδικασμένο να έχει χαμηλή αυτοπεποίθηση όπως μεγαλώνει. Και αν αυτά τα άτομα βρίσκονται μέσα στο οικογενειακό του περιβάλλον είναι πιθανόν να περάσει πολύ δύσκολη ζωή.
Η δική μου εμπειρία, κυρίως κατά τη διάρκεια της εφηβείας μου όπου δεν είχα απαντήσεις σε τίποτα και όλα ήταν ανοιχτά, ήταν ένας θαυμασμός και μία ζήλια προς όλους αυτού που τα είχαν εύκολα. Εκείνη την εποχή νόμιζα ότι η αλαζονεία και η ειρωνεία τους προερχόταν από το ότι ήξεραν τι έκαναν (σε αντίθεση με μένα). Τους θεωρούσα προνομιούχους, πανέξυπνους, cool, την ψυχή της παρέας κλπ.
Ο χρόνος μου έδειξε διαφορετικά πράγματα. Οι περισσότερο από αυτούς τους τέλειους ανθρώπους απλά επιβιώνουν. Οι ασυμβίβαστοι έχουν συμβιβαστεί, οι πανέξυπνοι έχουν γίνει θύματα των περιστάσεων, οι cool έχουν αποκτήσει φοβίες, οι σχέσεις τους είναι από κακές έως ανύπαρκτες.
Αν λοιπόν λόγω της ευαισθησίας σας έχετε υποφέρει στο παρελθόν διότι κανείς δε σας έδωσε το δικαίωμα να αναζητήσετε τις απαντήσεις μέσα απ τη ζωή και όχι από το ένστικτο της σαύρας (ή ακόμα χειρότερα της μέδουσας) που όλοι κουβαλάμε μέσα μας, ίσως ήρθε η ώρα να αποκτήσετε αυτό το δικαίωμα τώρα.
Σας διαβεβαιώ λοιπόν ότι:
-είναι απολύτως εντάξει να έχετε ερωτήματα και να θέλετε να τα απαντήσετε μέσα από την εμπειρία σας,
-μπορείτε να ωριμάσετε σιγά-σιγά και μέχρι να ωριμάσετε έχετε το δικαίωμα να είστε ανώριμοι σε πολλούς τομείς,
-μπορείτε να αγνοήσετε οποιονδήποτε σας θεωρεί μειονεκτικούς διότι είναι η σαύρα που του έχει δώσει τις απαντήσεις και όχι η εμπειρία της ύπαρξής του,
-όλοι αυτοί που έχουν δώσει κάτι σε αυτό τον κόσμο (και υποθέτω και σε οποιονδήποτε άλλο) είναι ευαίσθητοι, δεν έχουν έτοιμες απαντήσεις αλλά έχουν ψάξει να τις βρουν. Και αν οι απαντήσεις τους έχουν προσφέρει πολλά, το ίδιο το δικαίωμα στο ψάξιμο έχει προσφέρει πολύ περισσότερα.
Με αγάπη
Αντώνης
Αγαπητοί φίλοι,
χτες 22 Οκτωβρίου ήταν η Παγκόσμια Ημέρα Ευαισθητοποίησης για το Τραύλισμα.
Φυσικά, μόνο και μόνο το γεγονός ότι έγραψα αυτή τη φράση είναι αρκετό για να προκαλέσει χαμόγελα ή ακόμα και χάχανα. Και αυτό είναι κάτι το οποίο καλούνται να υποστούν πολύ συχνά τα άτομα με πρόβλημα τραυλίσματος.
Έχω περάσει για ένα διάστημα και εγώ από αυτό στάδιο και ξέρω πως αισθάνεται κάποιος όταν τον περιγελάνε.
Δε θα μείνω στη συμπεριφορά πολιτικής ορθότητας, πιστεύω ότι αυτά είναι ανοησίες, άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε. Με ενδιαφέρει η ουσία.
Επειδή τα άτομα που τραυλίζουν, ή κεκεδίζουν ή ότι άλλη λέξη έχει χρησιμοποιηθεί, είναι άτομα με ιδιαίτερη ευαισθησία, ξέρω πολύ καλά, ότι πίσω από τη δυσλειτουργία της ομιλίας κρύβονται ποιότητες σπάνιες. Αυτό δεν το ξέρω μόνο εγώ αλλά και οποιοσδήποτε αγαπάει τους ανθρώπους και παίρνει σοβαρά τους πάντες και όχι μόνο αυτούς με άψογο στυλ και παρουσία.
Αυτοί που δεν το ξέρουν είναι αυτοί που δε θέλουν να το μάθουν, διότι αν αποδεχτούν ότι κάποιος ο οποίος δε μιλάει κανονικά έχει μεγάλη αξία και δυνατές ποιότητες, θα πρέπει να αποδεχτούν τη μετριότητά και την ανοησία τους.
Διότι μπορεί κάποιας μορφής θεραπεία να βοηθήσει αυτά τα άτομα, αλλά δεν υπάρχει καλύτερη θεραπεία από την αποδοχή.
Η κριτική, η κοροϊδία και η λεκτική ή πρακτική κακοποίηση προκαλούν έντονα και άσκοπα συναισθήματα σε ένα κομμάτι του κόσμου μας που αν αφεθεί ελεύθερο και γίνει αποδεκτό, όπως είναι, μπορεί να κάνει θαύματα.
Για να καταλάβετε τι εννοώ θα αναφέρω μερικούς από τους διάσημους που υπέφεραν από τραύλισμα, αλλά αυτό δε στάθηκε εμπόδιο στο να πετύχουν αυτά που πέτυχαν.
Αριστοτέλης, Δημοσθένης, ναι ο ρήτορας, Αίσωπος από την αρχαία εποχή, Μιγκέλ Θερβάντες, Χένρι Τζέιμς, ο αγαπημένος μου συγγραφέας Χόρχε Λούις Μπόρχες, Δαρβίνος, Ουίνστον Τσόρτσιλ, Ισαάκ Νεύτων και από τον χώρο του θεάματος, αυτοί που τόλμησαν να παρουσιαστούν μπροστά σε κοινό παρόλο το πρόβλημά τους, Μέριλιν Μονρόε, Μπρους Γουίλις, Χάρβεϊ Καϊτέλ, καθώς και ο περίφημος Mr Bean Ρόουαν Άτκινσον.
Η συμβουλή μου για τους περίφημους εξυπνάκηδες, είτε στο σχολείο είτε στη ζωή. Δε χρειάζεται να ελέγξετε τη συμπεριφορά σας για να γίνετε καλά παιδιά, απλά ανοίξτε τα μάτια σας και δείτε ποιον έχετε απέναντί σας, κοιτάξτε πίσω από τη δυσκολία ομιλίας ή οτιδήποτε άλλο δεν κάνει κάποιον γύρω σας να είναι cool, και δείτε τον αληθινό άνθρωπο που βρίσκεται εκεί. Ίσως, εκπλαγείτε ευχάριστα.
Και για αυτούς που έχουν το πρόβλημα, ρίξτε μια ματιά, έχετε αποδεχτεί τον εαυτό σας;
με αγάπη
Αντώνης
Όταν προσπαθείς να είσαι ασφαλής μέσα σε μία σχέση συχνά κρατάς τον/την σύντροφό σου σε απόσταση. Ο φανταστικός, ή μη, φόβος του να πληγωθείς, να γίνεις προϊόν εκμετάλλευσης, να εκτεθείς ή να κακοποιηθείς σε κάνει να ζεις μόνο ένα κομμάτι της ζωής σου και όχι ολόκληρη.
Η ερώτηση είναι γιατί ξεκίνησες αυτή τη σχέση, για να προφυλαχτείς από αυτή ή για να τη ζήσεις και να την απολαύσεις; Και αν το καλοσκεφτείς, είσαι ποτέ πραγματικά ασφαλής;
Αν θέλεις να έχει μία πραγματικά αξιόλογη σχέση και υποθέτω ότι διαβάζεις αυτό διότι αυτό είναι που θέλεις, χρειάζεται να είσαι 100% ανοιχτός/ή με τον/τη σύντροφό σου και με αυτό τον τρόπο θα τον/την πείσεις να ανοιχτεί με τη σειρά του/της. Από την άλλη πλευρά, αν αυτό είναι αδύνατο τότε καλύτερα να φύγεις.
Δεν αξίζει να παραμένεις σε μία σχέση που βασίζεται στον φόβο, ούτε καν για χάρη των παιδιών. Αν αναγκάσεις τα παιδιά σου να συμμετάσχουν σε μία δυσλειτουργική σχέση/οικογένεια, θα θεωρήσουν ότι αυτός είναι ο φυσιολογικός τρόπος ζωής. Αυτό σημαίνει ότι θα επαναλάβουν τα ίδια και στις δικές τους σχέσεις. Αυτό θα κάνει δυστυχισμένους και άλλους ανθρώπους.
Η προσπάθεια να παραμείνεις ασφαλής μερικές φορές σε κρατάει μακριά από τη ζωή.
Φυσικά, δε συμβουλεύω να αρχίσεις ακραία σπορ ή ανόητες επικίνδυνες δραστηριότητες μόνο για να αποδείξεις ότι ζεις!
Αυτό που συνιστώ είναι να ζήσης τη ζωή σου πλήρως, να επιτρέψεις εμπειρίες και συναισθήματα και να ωριμάσεις μαζί τους. Ωρίμασε μαζί με τον/τη σύντροφό σου και/ή τους φίλους σου.
Και αφού μιλάμε για Ευαίσθητα Άτομα (HSP), μία σχέση είναι πολύ σημαντική για ένα ευαίσθητο άτομο. Πολλοί ευαίσθητοι προσπαθούν να είναι ασφαλείς, αλλά αυτό συνήθως σημαίνει κατάθλιψη. Οπότε σε αυτή την περίπτωση, προσπαθώντας να είσαι ασφαλής δεν είσαι ευτυχισμένος/η.
Καταλαβαίνω ότι η άμυνα είναι αυτόματη και βασίζεται σε εμπειρίες του παρελθόντος, αλλά αν πραγματικά θέλεις να ζήσεις τη ζωή σου, ζήτα βοήθεια για να ξεφορτωθείς αυτούς τους αυτοματισμούς.
Με αγάπη
Αντώνης
Είσαι αγωνιστής/τρια και έχεις μάθει να επιβιώνεις. Είναι μια καταπληκτική ικανότητα, κανείς δεν το αμφισβητεί, αλλά είναι αυτός ο σκοπός της ζωής σου;
Λέω με ασφάλεια όχι! Και αυτό το λέω διότι από μόνη της η ικανότητα επιβίωσης δε σου δίνει τη χαρά και την ευτυχία που πιθανόν να περίμενες. Σου αφήνει μια γεύση ανικανοποίητου.
Ο σκοπός σου, ειδικά αν είσαι ευαίσθητο άτομο, είναι τελείως διαφορετικός. Η ικανότητα επιβίωσης είναι το πρώτο στάδιο, αλλά δεν είναι αρκετό. Και όχι μόνο αυτό, συχνά η κατάκτηση αυτής της ικανότητας μπορεί να σε σταματήσει από το να μεγαλώσεις. Παραμένεις για πάντα ένας ικανότατος "επιβιωτής" όπου σε όλη τη ζωή σου χρειάζεται να αγωνίζεσαι για πράγματα που, όπως θα ανακαλύψεις αργότερα, είναι ανούσια.
Ο σκοπός της ζωής, ο λόγος ύπαρξης είναι η ανάπτυξη, η επίτευξη μεγάλων στόχων, συνήθως μεγάλων σε ποιότητα και σε αξία, είναι το να ηγηθείς και να οδηγήσεις και άλλους σε ανάπτυξη και σε ωρίμανση. Αν παραμείνεις στην επιβίωση απλά θα υπερασπίζεσαι το δικαίωμα ύπαρξής σου για όλη σου τη ζωή. Και ούτε εσύ ποτέ θα καταλάβεις το γιατί.
Παρατήρησε ανθρώπους γύρω σου και αναγνώρισε αυτή τη συμπεριφορά, αναγνώρισε αν προσφέρουν κάτι στον εαυτό τους και κατά προέκταση στον κόσμο. Παρατήρησε ότι οι ικανότεροι για επιβίωση, οι μεγάλοι αγωνιστές είναι πάντα σε άμυνα, ότι πάντα προσπαθούν να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους και τις πράξεις τους. Παρατήρησε ότι είναι άνθρωποι γεμάτοι κριτική για όλους, που προσπαθούν να μειώσουν τους άλλους για να νοιώσουν ότι έχουν αξία αυτοί. Παρατήρησε ότι οι πιο διεφθαρμένοι άνθρωποι στον κόσμο είναι αυτοί που δεν προχώρησαν πέρα από την επιβίωση.
Είναι η μετριότητα!
Η επιβίωση λοιπόν είναι ένα πλατύσκαλο για να πάρεις μια ανάσα και να προχωρήσεις, δεν είναι ο τελικός προορισμός σου. Ξέχνα ότι έχεις μάθει στο παρελθόν, ότι σε έχει διδάξει το περιβάλλον σου, ότι σου έχει δείξει η πείρα, ότι σου έχει περάσει η παράδοση.
Μη σταματάς προχώρα μπροστά και παρέσυρε και τους άλλους μαζί σου.
Γίνε οδηγός και ηγέτης.
Με αγάπη
Αντώνης
Κάθε πραγματικά σοφό άτομο θα ρωτήσει: προτιμάς να έχεις δίκιο ή να είσαι ευτυχισμένος; Οι περισσότεροι από μας προτιμάνε να έχουν δίκιο ακόμα και αν από αυτή την απόφαση μπορεί να πηγάζει δυστυχία.
Κατ αρχάς αυτός ο κόσμος έχει χτιστεί πάνω σε επίθεση και άμυνα. Τα πάντα είναι βασισμένα στο σωστό ή λάθος, υπάρχουν πάντα πόλεμοι σε πολλά μέρη του πλανήτη και πάντα έχει να κάνει με το ποιος έχει δίκιο και ποιος όχι.
Μετά είναι και η ιδέα ότι αν υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου και το δίκιο σου θα επιβιώσεις και αφού η ζωή είναι άδικη πάντα χρειάζεται αγώνας για να επιβιώσεις.
Ναι, Η εμπειρία όλων αυτών που μάχονται για επιβίωση, ή για να αποδείξουν ότι έχουν δίκιο, είναι ότι πάντα κάποιοι τους πολεμούν. Οπότε σύμφωνα με την εμπειρία τους έχουν δίκιο.
Κάποια στιγμή η σύζυγός μου και εγώ αποφασίσαμε να σταματήσουμε αυτό τον αγώνα για να αποδεικνύουμε ότι έχουμε δίκιο, είτε μεταξύ μας είτε με τον υπόλοιπο κόσμο. Δεν ήταν εύκολο στην αρχή, οι άνθρωποι γύρω μας και ειδικά τα παιδιά μας δε μας πίστεψαν αρχικά, αλλά κάθε μέρα γίνεται και πιο εύκολο.
Το αποτέλεσμα είναι ότι οι εξωτερικές επιθέσεις γίνονται όλο και λιγότερες και αφού δεν τις αντιμαχόμαστε σταματάνε. Και μεταξύ μας ξέρουμε ότι κάθε πρόβλημα έχει και μία ή περισσότερες λύσεις που έρχονται τις περισσότερες φορές μετά από μερικά λεπτά και όχι μέρες ή εβδομάδες όπως συνέβαινε παλιά.
Οπότε είναι απλά μια απόφαση. Αν αποφασίσεις βήμα-βήμα, μέρα με τη μέρα, στις σχέσεις σου, να σταματήσεις την άμυνα ή την επίθεση, θα δεις αυτή τη σχέσει να αλλάζει ως δια μαγείας.
Ακούω ήδη τις φωνές που λένε ότι δεν είναι εύκολο! Πώς το ξέρεις, έχεις δοκιμάσει;
Και φυσικά αν δεν τα καταφέρνεις μόνος σου ζήτα βοήθεια, έχεις κάθε δικαίωμα στην ευτυχία.
Με αγάπη
Αντώνης
Ο Bill Gates έκανε μία λίστα με 11 πράγματα που δε διδάσκουν στο σχολείο. Συμφωνώ μόνο με λίγα από αυτά και όχι για τους λόγους που αναφέρει. Αυτά είναι που συμφωνώ με την αρίθμηση του Bill:
1 Η ζωή δεν είναι δίκαιη... δέξου το.
Είναι αλήθεια, δεν είναι δίκαιη! Περιμένοντας δικαιοσύνη για να ευτυχήσεις θα βλέπεις τη ζωή να γλιστράει μέσα από τα χέρια σου.
10 Η τηλεόραση δεν είναι αληθινή ζωή.
Όχι μόνο διότι στην αληθινή ζωή οι άνθρωποι κάποια στιγμή χρειάζεται να φύγουν από την καφετέρια και να πάνε να δουλέψουν, όπως λέει ο Bill, αλλά ακόμα διότι η τηλεόραση είναι επιχείρηση και οι άνθρωποι που δουλεύουν εκεί πληρώνονται για να παίξουν ρόλους και να πουν πράγματα. Τα περισσότερα είναι ψέμματα, δε χρειάζεται να τους πιστέψεις.
11 Να φέρεσαι καλά σε “σπασίκλες” (nerds). Ο Bill δίνει σαν λόγο το ότι “υπάρχουν πιθανότητες να καταλήξεις να δουλεύεις για έναν από αυτούς”, η δική μου εξήγηση είναι ότι οι λεγόμενοι “σπασίκλες” έχουν ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης από τους πιο κοινωνικούς ή να τολμήσω να πω από του πιο “μάτσο” ή εγωιστές μαθητές ή μη.
Όλοι οι “έξυπνοι” του σχολείου ή και έξω από αυτό νομίζουν ότι οι “σπασίκλες” υπηρετούν το σύστημα, αλλά αυτοί που το υπηρετούν και το αναπαράγουν είναι στην πραγματικότητα αυτοί που παίζουν σύμφωνα με τους κοινωνικούς κανόνες, για παράδειγμα τους κανόνες της μαγκιάς, της παρέας που κακοποιεί αδύναμους μαθητές, ώστε να επιβιώσουν μέσα στο σύστημα και να γίνουν αποδεκτοί και αγαπητοί, από άλλους “μάγκες” σε αυτή την περίπτωση.
Πολλοί από τους λεγόμενους σπασίκλες, ή βαρετούς είναι ευαίσθητα άτομα που ακόμα εξερευνούν τη ζωή, δε δέχονται τις προφανείς απαντήσεις και είναι πολύ πιο ανοιχτόμυαλοι από όσο μπορείς να φανταστείς.
Και αυτό μας οδηγεί στο επόμενο πράγμα που δε διδάσκουν στο σχολείο και που δεν είναι στη λίστα του Bill. Αγάπη.
Όχι μόνο τη ρομαντική αγάπη αλλά την αγάπη γενικά. Θα ακούσεις τον δάσκαλο ή τη δασκάλα σου να σου λέει με πολύ συναισθηματικά φορτισμένη φωνή πόσο σε αγαπάει, αλλά ποτέ δε θα σε διδάξει τι είναι η αγάπη. Φυσικά, ούτε οι ίδιοι οι δάσκαλοι ξέρουν τι είναι, διότι κανείς δεν τους δίδαξε ποτέ.
Αν ήξεραν τι είναι αγάπη θα έπρεπε να σε δεχτούν όπως είσαι, ειδικά σαν παιδί, και φοβούνται ότι αν το κάνουν θα ανακάλυπτες ότι εσύ είσαι η τέλεια αγάπη, πράγμα που θα τους έκανε να χάσουν τον έλεγχο πάνω σου. Αυτό φυσικά διότι νομίζουν ότι έχουν έλεγχο πάνω σου, στην πραγματικότητα δεν έχουν έλεγχο ούτε πάνω στον εαυτό τους.
Το επόμενο είναι το χρήμα. (δεν είναι περίεργο που δεν το ανέφερε ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο;)
Φυσικά, σε διδάσκουν πως να μετράς, τι ρέστα να πάρεις όταν πας στο super market, και επίσης ότι τα λεφτά δε φυτρώνουν στα δέντρα και πρέπει να δουλέψεις σκληρά για να τα αποκτήσεις, το οποίο είναι ψέμα.
Αλλά ποτέ δε λένε τι είναι το χρήμα και πως δημιουργήθηκε. Αυτό είναι κάτι που διδάσκουν, συνήθως ανεπίσημα, στα οικονομικά πανεπιστήμια και κάνουν τους σπουδαστές περήφανους που γνωρίζουν ένα τόσο πονηρό μυστικό.
Λοιπόν, το χρήμα δεν είναι αυτό που νομίζει ο κόσμος και οι ίδιοι δάσκαλοι δε γνωρίζουν (και δεν πρέπει να γνωρίζουν). Επίσης τα λεφτά φυτρώνουν στα δέντρα, αφού το χαρτί βγαίνει από το ξύλο, αλλά τα λεφτά δεν είναι το χρήμα!
Ένα άλλο είναι το σεξ. Δεν είναι μόνο το ταμπού, δεν είναι ο φόβος μην εκτεθούν μπροστά σε μικρά παιδιά, είναι κυρίως το ότι μια ισορροπημένη σεξουαλική ζωή και μια επίσης ισορροπημένη γνώμη για το σεξ (όχι αυτή που το υπερτιμά ή υποτιμά) είναι κάτι που ελευθερώνει τον νου. Οι άνθρωποι που δημιούργησαν την εκπαίδευση δεν το θέλουν αυτό, και οι άνθρωποι που μας διδάσκουν, τουλάχιστον οι περισσότεροι, δεν έχουν ανοιχτό μυαλό.
Στην πραγματικότητα υπάρχουν πολλά που δε διδάσκουν στα σχολεία, ή οπουδήποτε αλλού, οικογένειας περιλαμβανομένης. Τώρα έχεις δύο επιλογές, η μία είναι να πιστέψεις οτιδήποτε σου λένε, η άλλη είναι να ψάξεις και να βρεις τι πραγματικά συμβαίνει εκεί έξω.
Συστήνω το δεύτερο ακόμα και αν στην αρχή θα σε κάνει να θυμώσεις πολύ. Αλλά αν το κάνεις από αγάπη στον εαυτό σου και στον κόσμο και δε μείνεις στον θυμό και την οργή, στο τέλος η γνώση θα σε απελευθερώσει.
Μερικοί λένε ότι αν δίνεις σημασία σε θεωρίες συνωμοσίας τις κάνεις αληθινές. Εγώ λέω ότι οι περισσότερες θεωρίες συνωμοσίας είναι αληθινές. Τους δίνεις αξία αν, είτε θυμώνεις και τις πολεμάς είτε τις αγνοείς και ζεις όπως σε έχουν προγραμματίσει.
Ελευθερία είναι να ξέρεις τι είναι αληθινό και τι δεν είναι, και να διαλέγεις κάθε στιγμή να παίξεις την πραγματική ζωή, ή να παίξεις συνειδητά το ρόλο του θύματος ή του θυμωμένου. Σκλαβιά είναι να νομίζεις ότι είσαι ελεύθερος/η ενώ είσαι μόνιμα ένα θύμα που συχνά είναι θυμωμένο.
Με αγάπη
Αντώνης
ΥΓ. Υπάρχει μία τεράστια συνεισφορά σε αυτή την ελευθερία από life coaches. Μερικοί νομίζουν ότι είναι σαν πολλούς επαγγελματίες που προσπαθούν να σου πουλήσουν κάτι που δε χρειάζεσαι. Δε θα μπορούσαν να κάνουν μεγαλύτερο λάθος. Αυτό που δεν ξέρουν είναι το πόσο ανοιχτόμυαλοι είναι αυτοί οι άνθρωποι και πόση ελευθερία σκέψης τους έδωσαν τα σεμινάρια που έκαναν, για το πως να κάνουν coaching, όπως και πόσο μπορούν να συμβάλλουν στη δική σου ελευθερία. Βλέπω τους πελάτες μου μετά από μερικές συνεδρίες πόσο εκπλήσσονται από τις αλλαγές στη σκέψη και τη ζωή τους, αλλαγές τις οποίες δεν μπορούσαν ούτε να φανταστούν πριν.